۱۳۸۷-۱۲-۲۴

بازنشر: تقویم-1 (انواع تقویم)

پارسال همین‌موقع‌ها یه‌سری نوشته در مورد تقویم توی این وبلاگ گذاشتم که جزو اولین نوشته‌های وبلاگ جدبد بود. یه‌سری از چیزهایی که پارسال می‌خواستم بنویسم موند که فکر کردم امسال بنویسمشون. اما اول نوشته‌های پارسال رو بازنشر می‌کنم.

از همین وبلاگ (15 مارچ 2008):

این نوشته، اولین نوشته از یک مجموعه‌ی چند قسمتی در مورد تقویمه که امیدوارم قبل از سال نو همه‌شو منتشر کنم.

برای شماره زدن روزها و ارجاع به آنها در گذشته یا آینده، دوتا پدیده‌ی نجومی دم دست وجود داره، یک دوره‌ی کامل ماه (29 روز و اندی) و یک دوره‌ی کامل خورشید (365 روز و اندی). علت این که از گردش ماه به دور زمین یا گردش زمین به دور خورشید اسم نبردم، اینه که حتی بدون دونستن این موضوع که کی دور کی می‌گرده، مشاهده‌ی یک دوره‌ی کامل هلال ماه یا یک دوره‌ی کامل مسیر خورشید در آسمان ممکنه و در نتیجه حتی در زمان اختراع تقویمهای مختلف (نوعا چندهزار سال قبل) با وجود قطعی نبودن این که کی در مرکز نشسته و کی دورش می‌گرده، این دوره‌ها قابل اندازه‌گیری و مشاهده بوده‌اند.

مطابق انتظار، انتخاب یکی از این دو پدیده در قسمتهای مختلف دنیا، دو دسته تقویم مختلف رو به وجود آورده. تقویمهای بر پایه‌ی ماه مثل تقویم عربی-اسلامی، عبری و چینی، به این که در روزهای مشخص ماه، شکل هلال ماه مشخص باشه، وفادارند و تقویمهای بر پایه‌ی خورشید مثل تقویم جولی، گریگوری‌ای، جلالی و حتی نسخه‌ی مدرنتری مثل تقویم جمهوری فرانسه به یکسان بودن جای خورشید در آسمان (و در نتیجه وضعیت یکسان فصلها و آب و هوا) وفادارند. نکته‌ی جالب اینه که در هر دو دسته تقویم از ایده‌ی اون یکی هم استفاده شده. در واقع حالت ایده‌آل برای طراحی تقویم اینه که یک دوره‌ی خورشید مضرب صحیحی از یک دوره‌ی ماه باشه، ولی متاسفانه این نسبت 12.37 است. از طرف دیگه تعداد روزهای یک دوره‌ی ماه (29.53) هم صحیح نیست. تقویمهای مختلف به روشهای متفاونی سعی کرده‌اند تا حد امکان این اعدادهای غیرصحیح رو تبدیل به عدد صحیح کنند . مثلا:

1- تقویمهای جلالی، جولین، گریگورین 12 ماه حدود 30 روزه دارند که جمع روزهایشان 365 و در سالهای کبیسه (جز جولین) 366 است.
2- تقویم زرتشتی 12 ماه سی روزه دارد و 5 روز به نام روزهای گاتها به آخر آن اضافه شده است.
3- تقویم قدیمی انگلیسی 13 ماه 28 روزه دارد و یک روز اضافی!
4- تقویم عربی-اسلامی 12 ماه 29 یا 30 روزه دارد و هرچند یک سال قمری به یک سال خورشیدی بسیار نزدیک است ولی هر سال 11 یا 12 روز از فصل عقب می‌ماند.
5- تقویمهای چینی و عبری (تقویمهای ماه-خورشدی) به ماه پایبدند ولی تعداد ماههای سالشان متغیر (12 یا 13) است و این تغییر را به شکلی اعمال می کنند که وضعیت فصلها تا حد امکان در سالهای مختلف یکسان باشد.

نوشته‌ی بعدی در مورد سال کبیسه و دلیل این که تقویمهای جلالی و گریگورین جای زرتشتی و جولین رو گرفتند، خواهد بود.

۲ نظر:

Mahdi گفت...

هیچ وقت به روش های اندازه گیری ای که استفاده می کردن اشاره نکردید.
جالبه برام بدونم که این عددهای اعشاری دقیق رو اون موقع په جوری محاسبه می کردند. چه جوری حساب می کردند یه ماه چند روزه؟

کاساندرا گفت...

در این مرحله از داستان واقعا لزومی به اندازه‌گیریهایی با اون دقت اعشاری نیست. این‌که شما بدونین سال 365 و خورده‌ای روزه یا ماه 28 و خورده‌ای برای اون منظور کافیه.
اما در مجموع بهترین راه اندازه‌گیری از روی کوتاه و بلند شدن سایه‌ها یا حرکت لکه‌ی نوری که از یه سوراخ به‌وجود می‌آد یا روشن شدن ته یه چاه عمیق که فقط وقتی رخ می‌ده که خورشید درست بالای سر باشه و خلاصه چیزهایی از این دست (اپتیک هندسی) است.